overdenkingen over spat

[Promisse]

Niet te serieus nemen wat ik schrijf hoor jongens. Hoewel ik het wel serieus bedoel, maar weet dat dit soort gedachten komen en gaan.
Het komt een beetje door het zadel en door gezondheids beslommeringen van de andere paarden.
Dit zadel gaat waarschijnlijk terug. Er wordt dan weer naar een ander zadel gezocht. En ondertussen spookt steeds de vraag door mijn hoofd of het niet verstandiger is als ik foto's van haar spat maak. De kans is vrij groot dat het niet gegaan is zoals ik en de DA gehoopt hadden. Ik verwacht zelfs dat het precies het zelfde is als bijna 2 jaar geleden. Dat zou betekenen dat het zo blijft. Een paard met pijn in haar been. Want dat heeft ze wel. Hoe graag ik het ook wil ontkennen, ik merk het nog steeds met rijden en ik zie het met longeren. Ze maakt de ene pas korter dan de andere en ik voel haar af en toe een paar passen kreupelen waarna ze heel langzaam gaat draven.
Daarnaast is er natuurlijk ook haar zuurheid. Echt elke dag word ik daarmee geconfronteerd.
Ooit iemand bij mijn paardje gehad die paranormaal is ( vriendin van mij ) en die begon spontaan te janken. Echt dikke tranen stroomden over haar gezicht. Ze zei: dit paard is echt heel ongelukkig. Ze wil voor vol aangezien worden en aan het werk. Maar ik kan haar dat met haar spat niet geven.
Ik geloof die vriendin meteen. Want het past in hoe ik Takoda ken: Heel intelligent en vindt dingen snel saai. Ik heb al honderd keer gedacht, dit paardje zou op een ranch ranchwerk moeten doen, de hele dag met baasje mee op pad. Meedenken en afwisseling. Maar ook dat kan ik haar niet geven. Ze staat saai de hele dag op de wei en doet alleen een ritje hier en daar. Ik heb niet eens tijd om de trailer te pakken en naar andere plekken te gaan, zoals ik van plan was.
Daarnaast (en nu ga ik dingen zeggen die ik in het echte leven niet snel deel) heb ik een hoop shit bij me. In de zin van angsten en gestoordheden. Ben er 2 x in de week voor in intensieve therapie bij een gespecialiseerde afdeling van het GGZ ( doodeng om dit hier neer te schrijven!!!!!! ). Als ik op haar ga zitten dan voel ik me meteen heel prettig. Maar waar blijft mijn shit??? Zadel ik haar daarmee op? Ik denk van wel. Die andere vriendin die ik deze zomer bij haar haalde ( accupuncturisct, homeop., osteop. etc) zei dat ze negatieve energieën naar zich toe trekt en het vervolgens niet kwijt kan raken. Nou, lekker is dat!!! Er hangt al een paar maanden een edelsteen in haar stal om die reden en dat helpt voor een deel. Als ik nu op stal komt dan hangt ze niet meer meteen in de tralies om de buurvrouw aan te vallen maar doet haar koppie naar buiten en begroet me met oren in haar nek en klaar om te bijten ( dat laatste alleen dreigend en niet altijd ).
Soms word ik ook echt heel hopeloos moe van dat zure gedrag. Ik ben gek op haar, wil dat ze blij is. Wil haar gewoon kunnen aaien zonder dat ze daar zo heftig op reageert en het dus duidelijk niet wil. Wil gewoon gezellig, leuk en aardig. Niet zuur, agressief en chagrijnig. Ik wil aan het einde van de dag een goed gevoel hebben als ik haar op stal zet. En niet dat er weer een rotdag voor haar voorbij is.
Nou kan het los meenemen ook al niet meer. Madam heeft de laatste twee keer in het voorbij racen uitgehaald naar Dreijca en geraakt. Dus echt doelbewust willen raken en niet een jolige bok. Dat snap ik dan weer niet. Denk ik: Waarom in vredesnaam???
Kortom, ben ff in een dip over haar. Als ik alles terug kon draaien dan had ik haar helemaal niet. Schaam me om dat te zeggen en voel me meteen vreselijk schuldig naar haar toe, maar dat is hoe ik het voel. Misschien voel ik het zelfs wel altijd zo maar wil ik dat niet, dus weet ik dat weg te stoppen.
Stom vergelijk, maar ik heb ooit cavia's gehad, in de maag gesplitst door iemand die ze niet meer wilde. Die beestjes waren heel bang. Ik had er daardoor helemaal niets mee. Voor mij is de lol er meteen af als ik zie dat dieren eigenlijk niet bij mij willen zijn. Hoe kan ik blij zijn met een dier wat elke dag zegt dat ze boos op me is? Die laat zien dat ze niet goed in haar vel zit, niet blij is met haar leven? Elke dag zie ik dat weer en ik kan er niets voor haar aan veranderen. Wil het soms niet eens meer. Dan ben ik het zat, atlijd maar die zure kop ter begroeting.
Sorry hoor, wil er gewoon even heel eerlijk over zijn.
Ik hoor graag jullie ongezoute meningen.
Dank voor het lezen, het is nogal een lap.

[sonita]

Dit is dus de reden dat ik binnenkort even bij je kom
Ik wil Takoda graag ontmoeten en kijken wie ze is en hoe ze zich gedraagd.
Onze Rose is ook niet gezellig, en heeft ook al eens gebeten.
Dat is haar karakter, ze is een cowhorse.
Ze is bij ons geboren, is nog nooit iets tekort gekomen, nooit ziek geweest.
Haar moeder had de bijnaam, op een pensionstal toen nog, baracuda.Snap!
Sonita is erg knuffelig buiten haar stal, in haar stal een draak!
Dan moet je opzouten, is haar plek.
Dus ik ben erg benieuwd naar Takoda, en waarom ze zuur doet.
Ik denk toch dat je foto's moet maken, dan weet je wat.
Zegt nog niet veel over hoe Takoda daar mee omgaat, quarters kunnen zo hard voor zichzelf zijn.
Maar daar schuilt juist ook gevaar.
Ik hoop je binnenkort meer te kunnen vertellen.
En moedig dat je dit schrijft, iedereen kan mooie verhaaltjes schrijven.
En dat is wat veel mensen doen, en vergis je niet, iedereen heeft bagage

[sontana]

Dat is ook precies de reden dat ik gevraagd heb aan je om hier te komen. We hebben allemaal ons bage idd. Alleen hier is er begrip en wordt je niet aangevallen.

Ik heb mij paard juist heel hard nodig anders wordt ik gek & on uitstaanbaar. Dan is er geen leven met mij , echt hel op aarde. Vraag maar aan mijn mannetje. Bij /met of op mijn paard kan ik me zelf leeg maken ik denk aan niets en mijn hoofd is leeg.
Doe jij dat ook niet onbewust.. Je laat je bage achter je paard is zo puur . Die wil je niet belasten ik denk dat je dat dan ook niet doet.Een betere therapie is er niet.
Ik kan je twijfel erg goed begrijpen rondom Takoda. Je wil een jong en gezond paard zonder gedoe. (ik herken dat) Daarom ben ik ook zo boos dat zo veel mensen maar wat doen met paarden mixen maar raak en denken niet na. :devil: En het lukt ze ook nog allemaal en wij maar ploeteren om je paardje maar zo goed mogelijk te houden.
Wat je verder moet met Takoda weet ik niet zo ver rijkt mijn kennis niet . Maar ik ben ontzettend blij dat je de hulp van Sonita accepteerd. :cheer: :ws: als je haar ontmoet begrijp je waarom. Voor de rest vind ik je daper dat je zo open ben dat is een grote stap vooruit voor jezelf. Succes van de week

[Dutchstar]

Heel dapper dat je het hier allemaal komt vertellen. Voor mij is dit ook een plek waar ik soms dingen kwijt kan die ik normaal niet zou vertellen, ook niet tegen goede vrienden.

Ook ik heb een zwak voor Takoda. Op de videos ziet ze er zo happy uit! Lekker los rondrennen en spelen. Ik zie geen depressief paard.
Maar jij maakt haar natuurlijk iedere dag mee en ook op stal. Hoevaak en hoelang staat ze eigenlijk op stal? Misschien is het wel een paard die graag 24/7 buiten staat. Sommigen paarden houden van op stal staan, anderen worden er letterlijk gek van! Die staan liever in weer en wind buiten.
Verder zou ik idd foto's maken van haar spat.
Ik ga nu een verhaaltje vertellen dat heel erg lijkt op de zuurheid van Takoda. Ooit, nog voordat ik Splash kocht toen ik nog in NL woonde, heb ik een paard op proef gehad. Een 3 jarige vos Quarter merrie met de naam Shelby. Ook ontzettend zuur en gewoon niet happy. Op stal werd je gewoon de stal uit getrapt, ik kon haar achterhoeven niet uitkrabben of uberhaupt niet in de buurt van haar achterhand komen want ze haalde echt gericht uit. Ontzettend gevoelig in de flanken ook. Eigenlijk gewoon een gevaarlijk paard, terwijl ze superbraaf was bij de eigenaar thuis die ene dag toen we zijn gaan kijken. Maar toen stond ze niet op stal.
Ondanks alle zuurheid en agressie heb ik haar toch laten keuren (ik dacht dat ik haar gedrag wel zou kunnen veranderen). Bleek dat ze hele erge spat had, voor zo'n jong paard zelfs extreem. De eigenaresse geloofde de uitslag niet, tot ze de foto's aan haar eigen dierenarts liet zien. Ze is uiteindelijk naar ergens in Duitsland gegaan als fokmerrie
Of de zuurheid nu echt met de spat te maken had weet ik niet zeker maar zou wel heel goed kunnen. Shelby was niet kreupel of kort en kwam zelfs heel goed door de klinische keuring heen. De dierenarts stond zelfs te kijken van de rontgen uitlag.
Ik denk dus dat je eerste stap rontgen foto's maken moet zijn en daarna verder kijken.

edit: wat ik nog wilde zeggen, teveel op stal staan is niet goed voor spatpaarden. Zoveel mogelijk en constante beweging is beter voor de doorbloeding en het soepel houden. Misschien is ze juist zo zuur op stal omdat het meer pijn doet en stijf wordt.

[invina]

mijn dierenarts zegt Klinisch is het belangrijkst , rontgen minder want als we ons zelf op de foto zetten vinden we altijd wat!
Je zou kunnen overwegen het gewricht in te laten spuiten

[Promisse]

Super bedankt voor het reageren.
DS, ze is niet depressief hoor. Zo'n paard heb ik ook ooit eens bij een ander meegemaakt en Takoda is verre van dat. Ze is alleen heel erg zuur. Ook weer niet zo erg dat ze me de box uit slaat hoor. Soms draait ze haar gat naar me toe maar meer dan dat doet ze niet. Wel oren in de nek en bijtbewegingen enzo. En met poetsen zuur en soms een voetje omhoog. Of slaan met haar voorbenen.
chips, zoon komt binnen wandelen met de mededeling dat hij om half zes naar training moet dus ik moet snel eeen maatlijd in elkaar knallen.
Kom later nog terug.

[Promisse]

Takoda staat vanaf 's morgens zo vroeg mogelijk tot nu het donker is een uur of half 7 buiten. In de zomer staat ze tot een uur of 10/11 buiten. Ze is op de wei niet zuur naar mij maar ze jaagt bijv. mijn dochter van 10 met open bek de wei uit.
Ze lijkt poetsen ook niet fijn te vinden. Een ander kan dat niet doen zonder het risico te lopen aangevallen te worden. En dan bijt ze echt. De smid daarentegen kan prima met haar werken. Hoefjes geven is sowieso nooit een probleem. Maar haar aanraken vindt ze lijkt wel niet prettig. Ik moest haar een tijdje masseren van iemand die ik er bij had gehaald. Dat heb ik in het begin met een zweep bij de hand gedaan omdat ze het werkelijk verschrikkelijk vond. En ik deed het op mijn aller zachtst.
2 mensen hebben in het verleden een oplawaai van haar gekregen en dat waren beide mensen die aan haar zaten te frunniken. De eerste zat in haar te voelen omdat hij dacht dat ze vet was (waren natuurlijk spieren ). Hij kreeg een klap waarop die man haar schopte. Daarna kon hij nooit meer binnen een straal van 5 meter in haar buurt komen want anders viel ze hem aan. De andere man was een zadelmaker ( vriend van mij ) die haar rug wilde gevoelen. Toen hij weg liep kreeg hij een knal.
Toen ik haar kocht zag ik al dat ze haar oren in haar nek deed naar mijn dochter. Eenmaal bij mij kon ik alles met haar. Het eerste werd het slechter met andere mensen, later ook naar mij. Alleen nooit zo slecht als bij anderen.
De enige keren dat ik mensen goed bij haar kan hebben is als ik er op zit of als ze haar spullen op heeft om te gaan rijden. Het lijkt alsof ze daar vrolijk van wordt.

[Dutchstar]

Quote: 'Ze zei: dit paard is echt heel ongelukkig.'

Klinkt mij als depressief in de oren als ik haar moet geloven, daarom haalde ik het aan.
Van constante pijn kan een paard erg depressief en ongelukkig zijn. Je zegt dat ze klinisch ook niet goed is dus ze heeft wel ergens last van.
Ik denk dat rontgen foto's om dingen uit te sluiten, of juist in te sluiten, een wijze beslissing is en kun je daarna misschien gericht behandelen en haar lichamelijk beter laten voelen waardoor haar humeur misschien ook verbeterd.

Maar zoals Sonita ook al ergens aanhaalde, kan het ook liggen aan haar bloedlijnen. Cutting paarden kunnen vaak veneinige karakters hebben en daar zul je dan mee moeten leren leven

[Promisse]

Als het dat laatste is dan heb ik er geen moeite mee. Als ik maar weet dat ze het leven leuk vindt en geen voortdurende pijn heeft en zo.
Ik ga een afspraak maken voor foto's....

[Dutchstar]

Dan weet je tenminste of het zich aan het stabileren is of nog steeds onrustig. En ook al is de spat nog steeds onrustig, ze is nog jong en het kan later best goed uitpakken. Het is zeker geen death sentence in mijn ogen! Wiet weet kan je het goed ondersteunen met medicijnen.
Succes en sterkte!